Meisje van de apotheek - Aan de telefoon

Eh oke.. Vanuit eerdere werkplekken was ik niet gewend om dit soort telefoontjes te krijgen, dus even twijfel ik wat er nu moet gebeuren.
Ik vraag aan mevrouw of ze het zeker weet, is er misschien nog een hartslag of ademhaling?
Ze vraagt haar man om weer terug te gaan naar het huis van de buurman om het te controleren. Maar meneer is inmiddels ook al op leeftijd, dus dat gaat niet zo snel.

Ondertussen begint mevrouw zich af te vragen of ze eerst de dochter van de buurman moet bellen. Die zit namelijk te wachten op antwoord.
Dochter had eerder al geprobeerd om haar vader te bereiken, maar de telefoon werd niet opgenomen. Ze heeft daarna de buren gebeld en gevraagd om polshoogte te nemen. Haar vader is al op leeftijd en bekend met hartproblemen. Onlangs is zijn vrouw overleden en hij is alleen in dat grote huis blijven wonen.

Terwijl mevrouw me dit verteld, begrijpt ze opeens wat er allemaal gebeurd en raakt geëmotioneerd, ook wil ze de verbinding verbreken om eerst dochter te bellen. Ik probeer haar gerust te stellen en vraag om toch met mij aan de telefoon te blijven totdat we weten of de buurman echt overleden is.

Uiteindelijk komt haar man terug naar binnen en bevestigt hij dat er geen ademhaling of pols meer is. De buurman is echt overleden. Verdrietig hoor ik ze tegen elkaar zeggen dat ze dan nu maar dochter moeten gaan bellen, en het nieuws over moeten brengen.
Ook ik moet even slikken.

Ik vertel aan mevrouw dat de huisarts eraan komt, en wens ze veel sterkte toe.

Als "meisje van de apotheek" was dit echt een leermoment, omdat wij niet dagelijks deze gesprekken voeren. Ook denk ik aan hoe zwaar het werk van een triagist, doktersassistent en medewerkers van noodcentrale kan zijn, als er wel echt een noodsituatie dreigt.

Gisteren kwam ik langs het huis van meneer, toen ik op weg was naar een patiënt voor een medicatiegesprek. Ondanks dat ik meneer niet goed kende, zal hij me altijd bijblijven.